ثبت گریهای شیرین به هنگام تولدی دوباره در ماه عسل..
سلام..احسان علیخانی در قاب بیست و هشتم ماه عسل از رفتاری گفت که رسم و عادتمان شده است: همیشه همین جوری بوده و انگار که قرار نیست هیچ تغییری بکند، حداقل اگر از خودم هم شروع بکنم و رفقایم تا به شما برسد انگار که یک قانون و قاعده است، که هر چیزی که به چشم ما نزدیکتر است تارتر تماشایش میکنیم، هرچیزی که هست؛ درمورد نعمتها و موهبتهایی هم که داریم همین طور است. از خورشیدی که هر روز تکرار میشود تا نعمتهایی که سرازیر شده تو زندگیمان، از داشتن یک پدر، یک مادر، از بهرهمند شدن از حداقل یک نعمت در زندگیمان که بتوانیم غذا بخوریم، بتوانیم تماشا بکنیم، بتوانیم دنیا را بشنویم و ... اما انگار نه حواسمان هست به هرآنچه که نزدیکتر است و نه قدرش را میدانیم؛ و معمولا پی چیزهایی میگردیم که که دستمان بهش نمیرسد و همیشه هم در حسرت و افسوس آن غوطهوریم و هیچ اتفاقی هم برایمان نمیافتد. و بعضی مواقع این ما را تبدیل میکند به یک آدم بیمعرفت نسبت به نعمتهایی که دور و برمان هست. موهبتهایی که داریم اما قدرش را نمیدانیم. معمولا ما را نسبت به نعمتهایی که داریم بد بدرقه هم میکند. آن چیزی هم که هست فکر میکنیم الزام دارد و باید همیشه باشد. نق زدن نسبت به زمین و زمان و کائنات که همیشه هست را همه ما بلدیم، اما هرگز نعمتها و موهبتهایی که داریم را نه میشمریم و نه سپاسگزاری میکنیم. این گاهی اوقات کمی بد عادتمان میکند و ما را وارد جادهای میکند که قطعا مقصدی ندارد. منصف باشیم و قدر چیزهایی را که داریم بدانیم و هر چه که بهمان نزدیکتر است تارتر تماشا نکنیم..پریناز فروزان..
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !