احسان علیخانی : مرا دوست نداشته اند اما برنامه ام را دیدند ...
اگر تمام مدت زمانى را كه پيش از اين مصاحبه، صرف گفتگوهاى خودمانى با احسان عليخانى كرده بودم محاسبه كنم، فكر مىكنم من و او در سه چهار سال گذشته، حدود پنجاه، شصت ساعت با يكديگر همكلام بودهايم. با اين وجود تمام دقايق اين مصاحبه برايم «تازگى» داشت، ضمن آن كه اعتقاد دارم اين مصاحبه مىتوانست حداقل سه، چهار ساعت ديگر ادامه پيدا كند و لااقل براى خودم «جذاب» باقى بماند. حرفهايى كه احسان عليخانى درباره علاقههايش به سينما زد، فوقالعاده «بكر» و جديد بود و وقتى قرار شد درباره وضعيت عمومى تلويزيون حرف بزنيم نيز از محافظهكارىهاى مرسوم، فاصله زيادى گرفت.
براى آن كه راحت حرف بزنيم، ترجيح دادم از ضبط صوت استفاده نكنم و او هم آنقدر به من اعتماد كرد تا حرفهايش را در حافظهام ضبط كنم و فقط «سرفصلها» را روى كاغذ بياورم. البته اين اعتماد «دوسويه» بود چون من هم خوب مىدانم كه احسان پاى حرفهايش مىايستد و جزو آنهايى نيست كه براى واقعى بودن حرفهاى او در اين گفتگو، به ارائه نسخه صوتى مصاحبه نياز داشته باشم!
حتماً به ادامه مطلب بروید و مصاحبه خوندنی و شنیدنی مجله اتفاق نو با احسان علیخانی در سال ۱۳۸۸ از دست ندهید ..